Ken je dat. Zo’n dag dat alles anders loopt dan je vooraf plant. En dat je dan ’s avonds op de bank zit en om je heen kijkt.. de puinhopen aanschouwt en denkt…
het lijkt wel alsof ik niets heb gedaan vandaag!
Vandaag had ik zo’n dag. Het begon vanmorgen, toen mijn lief de kinderen naar school bracht. Na een slechte nacht met het kiezenmonster, concludeerde ik tijdens het uitzwaaien…
Dat ik nog in mijn pyjama stond. Ja. VOOR HET RAAM! Ja. En ja, we wonen aan een drukke straat en ja, er reed een auto voorbij. Hoezee!
Snel douchen en aankleden, kopje koffie met de lief. Normaal ga ik daarna de hond uitlaten, ontbijttafel afruimen en wat artikelen schrijven (ik schrijf ook in opdracht). Werken dus, afgewisseld met huishouden. Vandaag zou het niet anders zijn, ware het niet……
Enfin, onze gangkast is wat je zou kunnen noemen, een chaotische verzameling der seizoenen, gezien het feit dat de snowboots náást de slippers in een krat liggen. Ik had dus een kast besteld voor in de hal, waar de ‘schoenen van het seizoen’ in kunnen, zodat we niet steeds hoeven te duiken. Die kast was gisteravond bezorgd.
Hysterisch Enthousiast als ik was, besloot ik eerst ‘even’ de kast in elkaar te zetten. 2 uur en 3 poepluiers verder, had ik de ontbijttafel nog niet afgeruimd, laat staan de vaatwasser uitgeruimd. (de hond was wel uit geweest en inmiddels met de uitlaatservice mee).
Dat artikel zat wel al in mijn hoofd. En dat is het halve werk. Multitasking to the max mensen!
Nou ja, kast in elkaar, tafel afruimen, vaatwasser, bla bla bla, lunchen , opruimen. So far viel het mee. Alles weer ingehaald.
Nadat de meiden thuiskwamen even verder aan de kippenren, want die kippetjes willen we toch wel heel graag en snel hebben nu. Voor ik het wist, was ik ook bezig met de meiden en de moestuin. Weer verder met de ren en hoppa… het was 17.45 uur!
Gelukkig had ik nog een zak poffertjes in de vriezer voor noodgevallen. Kinderen poffertjes en wij een boterham. Prima.
Sta ik de poffertjes te bakken, staat mijn jongste dochter bij me met een moddervoetje. Voetje wassen…
poffertjes aangebrand. ARGH!
Oke, geen nood. Dan allemaal brood.
Er was niet genoeg brood.
Prima, ik bak patat.
Hadden we niet.
Ik bestel bij de snackbar.. Pas over 45 minuten ophalen.
Hophop, meiden douchen, dat scheelt straks weer.
Naar de snackbar. Manlief gaat verder met de ren.
Kom ik thuis… staat de wagen van de aannemer er. Die kwam even iets inmeten voor de verbouwing volgende week. Sta je dan met je patat.
Ik had veel besteld dus bordje erbij. Hoefde niet; hij had al gegeten. Kopje koffie wel. En zo was het een chaotische gezellige bende. De meiden genoten enorm.
Om 20.00 uur de peuter in bad, naar bed, meiden naar boven, en om 20.30 uur eindelijk even rust.
Om te zien wat een slagveld je woonkamer nog is.
Man laat de hond nog even uit, ik ruim de kamer op, stofzuiger er door…
en dan komt het besef.
Morgen paasontbijt.
